3.5 Doelgerichte digitale regelgeving en de Omgevingswet

De methode van doelgerichte digitale regelgeving sluit aan bij doelen van de Omgevingswet. Het doel van de Omgevingswet is het in stand houden en bereiken van een gezonde fysieke leefomgeving.

Dit wordt gerealiseerd door het doelmatig beheer en gebruik van die fysieke leefomgeving voor maatschappelijke functies en wordt onder andere onderverdeeld in vier verbeterdoelen. Deze worden hieronder gerefereerd aan de principes van doelgerichte digitale regelgeving: 

  • “Het vergroten van de inzichtelijkheid, de voorspelbaarheid en het gebruiksgemak van het omgevingsrecht.”

Doelgerichte digitale regelgeving maakt omgevingsrecht digitaal beschikbaar (eenvoudig inzichtelijk), gestandaardiseerd met onderlinge relaties en consistente principes (voorspelbaar) en overzichtelijk in een integrale daarvoor ontwikkelde omgeving (makkelijk in gebruik). Impliciete kennis wordt op deze manier expliciet en de regels zijn eenduidiger richting de omgeving uitlegbaar. 

  • “Het bewerkstelligen van een samenhangende benadering van de fysieke leefomgeving in beleid, besluitvorming en regelgeving.” 

Door de regels vanuit (beleids)doelen te structureren leidt deze methode tot een consistente opbouw van de activiteitgerichte juridische tekst (regelgeving) en daarmee ook tot een eenduidige besluitvorming, ook tussen de verschillende bevoegd gezagen (verbeteren van de ketensamenwerking).

  • “Het vergroten van de bestuurlijke afwegingsruimte door een actieve en flexibele aanpak mogelijk te maken voor het bereiken van doelen voor de fysieke leefomgeving.”

Het helder krijgen van duidelijke relaties tussen de waterschapsdoelen naar regelgeving maakt inzichtelijk welk effect een doel heeft op een regel en vice versa. Hiermee worden afwegingskaders expliciet en de gevolgen van afwegingen inzichtelijk. De methode is dermate flexibel dat regionale invulling aan de regelgeving mogelijk is. 

  • “Het versnellen en verbeteren van besluitvorming over projecten in de fysieke leefomgeving.”

Structuur aanbrengen in regelgeving maakt dat de regels terug te herleiden zijn tot een doel en zorgt ervoor dat de consequenties van activiteiten en projecten op de fysieke leefomgeving inzichtelijk worden gemaakt.